دعای پانزدهم (دعا در هنگام، بیماری، سختی و بلا)

آیا تاکنون با افرادی روبه‌رو شده اید که در هنگام مواجهه با بلا و سختی، به خدا اعتراض می کنند و حکمت او را زیر سوال می برند؟ چگونه ممکن است خداوند که خالق خیر و خوبیها است، انسان ها را دچار بلا و مصیبت نماید؟ چه نسبتی بین بیماری و بلا و رشد و کمال انسانها وجود دارد؟
اغلب انسان ها در هنگام مواجهه با بیماری، بلا و سختی، ناراحت شده و علاوه بر تحمل رنج بیماری و بلا، دائما با افکار منفی نیز خود را آزار می دهند، حتی برخی پا را فراتر نهاده و خدا را سرزنش می کنند چون خود را مستحق تحمل این بیماری یا بلا نمی دانند، برخی نیز نهایتا می پذیرند که بیماری و بلا نیز جزئی از روند طبیعی زندگی در این دنیاست و باید تسلیم آن باشند چون چاره دیگری ندارند.
اما امام سجاد علیه السلام در دعای 15 صحیفه سجادیه افق جدیدی را پیش روی انسان باز می کنند. ایشان به انسانها یاد می دهند که بیماری و بلا_ منشأ آن هر چه که باشد_ نعمت است و خداوند به این سبب نیز شایستگی حمد و سپاس دارد نه اینکه با طلبکاری مورد سرزنش واقع شود.
در واقع در این دعا، بلا و بیماری فرصتی معرفی شده که باید از آن نهایت استفاده را برد نه اینکه با ناآگاهی و ناسپاسی این فرصت رو سوزاند و خود را محروم کرد.